آژانس پروژههای تحقیقاتی پیشرفته دفاعی ایالات متحده (دارپا) قراردادی را برای توسعه مفهومی یک راهآهن در ماه به نورث روپ گرومن اعطا کرده است. این قرارداد با هدف آماده سازی یک استقرار دایمی انسان در ماه و بخشی از مطالعه 10 ساله LunA-10 است
علی غفاری مرندی
دنیای پردازش آنلاین: به گزارش newatlas، حرکت قطار در ماه ممکن است احمقانه به نظر برسد، اما منطق بسیار محکمی در پشت آن وجود دارد. حتی زمانی که اولین فضانوردان در سال 1969 در دریای آرامش فرود آمدند، متوجه شدند که حضور دایمی انسان در مریخ به زیرساختی برای حفظ آن نیاز دارد. این شامل معادن یخ آب، نیروگاه های هسته ای، کارخانه ها و راه آهن می شود.
وظیفه Northrop Grumman بررسی تجهیزات و منابع مورد نیاز برای ساخت راهآهن است که شامل فهرست دقیق هزینه ها و خطرات مورد انتظار مربوط به فناوری و حمل و نقل است. این شرکت همچنین باید نمونههای اولیه طراحی و معماری مفهومی یک راهآهن در ماه را توسعه دهد و تعیین کند که چگونه میتوان راهآهن را با روباتها ساخت. همچنین شرکت باید راه حل مشکلاتی مانند تنظیم شیب زمین برای احداث مسیر، ساخت زیرساخت ریل، ریل گذاری و مسائلی مانند بازرسی، نگهداری و تعمیر را مشخص کند.
Northrop Grumman می گوید این سرمایهگذاری در تحقیقات توسعه کلیدی، فناوری این شرکت را به یک راه حل شاخص برای نسل بعدی تبدیل خواهد کرد. این شرکت سیستم های فضایی استراتژیک می خواهد با استفاده از تجربه خود در ساخت سیستم های پیچیده و خدمات تجاری خودکار، تغییراتی پایدار برای یک اکوسیستم فضایی پایدار ایجاد کند.
ساخت راهآهنی که پایگاه های مختلف فعالیت های انسانی را در ماه به هم متصل می کند، بسیار منطقی و ضروری به نظر می رسد.
چرا باید راه آهن روی ماه ساخته شود؟
ایده راهآهن در ماه در نگاه اول بسیار کودکانه به نظر می رسد، اما یک منطق بسیار قوی پشت آن نهفته است. هنگامی که انسان ها برای اولین بار در سال 1969 روی ماه فرود آمدند، بلافاصله متوجه شدند که حضور دایمی در ماه نیاز به زیرساختهایی برای محافظت از حیات دارد. این زیرساختها شامل معادن یخ، نیروگاه های هستهای، کارخانه ها و راهآهن است.
ماه بسیار کوچک به نظر می رسد، اما در واقع مساحت سطح آن تقریباً برابر با قاره آفریقا است. در سرزمینی به این گستردگی، حتی قرار گرفتن در یک منطقه محدود نیازمند یک سیستم حمل و نقل برای اتصال پایگاه ها و فعالیتهای مختلف است.
راهآهن گزینه بسیار منطقی به نظر می رسد. از نوع ریلی یا مغناطیسی یا مگلو. علاوه بر ارزش این سیستم برای حمل و نقل، آنها می توانند یکی از بزرگترین مشکلات ماه را حل کنند: مشکل گرد و غبار.
گرد و غبار روی ماه بسیار فرساینده و خورنده است. از آنجایی که در ماه آب وجود ندارد، الکتریسیته ساکن غبار باعث چسبیدن آن به لباسهای فضایی و تجهیزات میشود. این نه تنها باعث کثیف شدن تجهیزات می شود، بلکه طول عمر آن را نیز کاهش می دهد. سفر با قطار تماس بین انسان و گرد و غبار را تا حد زیادی کاهش می دهد.
یکی دیگر از مزیتهای این روش، ریلها است. میتوان روی ماه از درشکه استفاده کرد و این کار قطعاً انجام خواهد شد، اما آنها سطح ماه را خرد میکنند. روی زمین، رد وسایل حملونقل در زمانی کوتاه با باران و خاک از بین میرود. روی ماه، این ردها میلیاردها سال بدون تغییر باقی میمانند. دلایل بسیار زیادی وجود دارد، از جمله حفظ زیبایی سطح ماه، که چنین ردهایی به حداقل برسند.