بازیافت پلاستیک به عنوان راه حلی برای بحران آلودگی پلاستیک مطرح شده است، اما مواد شیمیایی سمی در پلاستیک ها استفاده مجدد و دفع آنها را پیچیده می کند و مانع بازیافت می شود
بیژن خطیب
دنیای پردازش آنلاین: بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، دو سوم بیش از 430 میلیون تن محصولات پلاستیک تولید شده سالانه تنها پس از یک بار استفاده به عنوان زباله دور ریخته می‌شود. این منجر به تولید و انباشت مقدار زیادی زباله پلاستیکی می شود که هم روی زمین و هم اقیانوس های ما تأثیر می گذارد.
به این ترتیب، بازیافت پلاستیک بخشی ضروری از مدیریت زباله و ابتکارات حفاظت از محیط زیست امروزه است. بازیافت پلاستیک اثرات زیست محیطی تولید پلاستیک را به حداقل می رساند، انرژی را حفظ می کند و به کاهش نیاز به مواد خام جدید کمک می کند.
یک فرآیند پایدار حیاتی
به گزارش interestingengineering، با این حال، یک مطالعه جدید مانعی بر روی این روند حفظ زندگی ایجاد می کند. محققان دانشگاه گوتنبرگ گلوله های پلاستیکی بازیافتی جمع آوری شده از 13 کشور مختلف را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که حاوی صدها ماده خطرناک از جمله داروها و آفت کش ها هستند.
پروفسور «بتانی کارنی آلمروث» (Bethanie Carney Almroth) از دانشگاه گوتنبرگ می گوید:
Bethanie Carney Almroth
«بازیافت پلاستیک به عنوان راه حلی برای بحران آلودگی پلاستیک مطرح شده است، اما مواد شیمیایی سمی در پلاستیک ها استفاده مجدد و دفع آنها را پیچیده می کند و مانع بازیافت می‌شود. از میان تمام مواد شیمیایی آلی مشکوک شناسایی شده، 491 مورد تایید شد و 170 مورد دیگر برای آزمایش های بیشتر مورد بررسی قرار گرفتند. این مواد به دسته های مختلفی مانند مواد شیمیایی صنعتی، افزودنی های پلاستیکی، دارویی و حشره کش ها تعلق دارند»
محققان می گویند که مواد شیمیایی خطرناک برای کارگران و مصرف کنندگان بازیافت و همچنین برای جامعه و محیط زیست خطراتی ایجاد می کند. قبل از اینکه بازیافت بتواند به مقابله با بحران آلودگی پلاستیک کمک کند، صنعت پلاستیک باید مواد شیمیایی خطرناک را محدود کند. بیش از 13000 ماده شیمیایی مورد استفاده در پلاستیک ها به عنوان خطرناک طبقه بندی می شوند که 25 درصد آنها به عنوان خطرناک طبقه بندی می شوند.
دانشمندان می گویند هیچ ماده شیمیایی پلاستیکی را نمی توان به عنوان ایمن طبقه بندی کرد.
در همین حال، پلاستیک ها در فرآیند بازیافت به طور کامل تمیز می شوند. پلاستیک ها به دقت شسته می شوند تا ناخالصی ها مانند برچسب ها، چسب ها و آلاینده ها تا حدی از بین بروند، زیرا پلاستیک های تمیز شده برای بازیافت مناسب تر هستند و به تولید مواد بازیافتی با کیفیت بالاتر کمک می کنند.
پس از خرد شدن و ذوب شدن، گلوله های پلاستیکی بازیافتی را می توان برای ساخت انواع محصولات از جمله ظروف، مواد بسته بندی، منسوجات و غیره استفاده کرد. همچنین مصرف کنندگان تشویق می شوند تا با انتخاب اقلام ساخته شده از مواد بازیافتی، از بازار محصولات بازیافتی حمایت کنند.
ناامن برای مصرف کنندگان
موفقیت بازیافت پلاستیک به عواملی مانند مشارکت عمومی و توسعه بازارهای مواد بازیافتی بستگی دارد. با این حال، این مطالعه جدید می تواند چنین ابتکاراتی را از مسیر خود خارج کند زیرا نشان می دهد که پلاستیک های بازیافتی به دلیل محتوای بالای مواد شیمیایی سمی که آنها را برای مصرف کنندگان ناایمن می کند، برای اکثر استفاده ها نامناسب هستند.
این تحقیق مطمئناً تلاش‌ها برای ایجاد یک اقتصاد دایره‌ای را مختل می‌کند و این سؤال مهم را مطرح می‌کند که در مورد مشکل عظیم زباله‌های پلاستیکی چه کاری می‌توان انجام داد.
یک راه حل کلیدی وجود دارد که می‌تواند پیاده‌سازی شود. می‌توان مصرف کنندگان را تشویق کرد که از جایگزین‌هایی برای پلاستیک های یکبار مصرف مانند کیسه های قابل استفاده مجدد، بطری های آب و ظروف استفاده کنند و میزان زباله های پلاستیکی تولید شده را کاهش دهند. بسیاری از اقلام دور ریختنی را می‌توان به راحتی با گزینه های پایدارتر جایگزین کرد.
