logo03

تمدن بشری در آستانه انقراض

تنها یک افزایش جزیی در دمای زمین می تواند باعث تغییرات غیرقابل برگشت اکوسیستم و آب و هوا و در نهایت انقراض حیات در زمین شود
تنها یک افزایش جزیی در دمای زمین می تواند باعث تغییرات غیرقابل برگشت اکوسیستم و آب و هوا و در نهایت انقراض حیات در زمین شود

دنیای پردازش آنلاین: گزارش پژوهشی جدیدی که در مجله «ساینس» منتشر شده، حاکی از آن است که عدم دستیابی به هدف توافقنامه آب و هوای پاریس برای محدود سازی گرمایش زمین به 1.5 درجه سانتیگراد، می تواند باعث رسیدن به چند«نقطه بدون بازگشت» در شرایط آب و هوایی جهان شود.

نویسندگان این گزارش تأکید کردند:

«حتی سطوح فعلی گرمایش تاکنون جهان را با خطر پنج نقطه بحرانی بدون بازگشت از جمله فروریختن صفحات یخی قطب جنوب و گرینلند مواجه کرده، اما هنوز برای تغییر مسیر دیر نیست.»

 

تیم لنتون

«تیم لنتون» (Tim Lenton) از دانشگاه اکستر (انگلیس) و یکی از نویسندگان اصلی این گزارش گفت:

«اگر از فضا به زمین نگاه کنید، می توانید نتیجه این تغییرات از جمله بالا آمدن طولانی مدت سطح دریا را ببینید. مرگ جنگل های بارانی و چیزهای دیگر، و شما متوجه خواهید شد که چهره زمین تغییر کرده است. خواهد بود.»

این نقاط بدون بازگشت به عنوان بازخوردهای تقویت کننده در سیستم آب و هوایی تعریف می شوند، به این معنی که تغییرات از یک مرحله به مرحله دیگر خود آغاز می شوند، به طوری که حتی اگر روند گرمایش متوقف شود، روند تغییرات در لایه یخی، اقیانوس یا جنگل های بارانی همچنان به وضعیت جدیدی می رسد.

اگرچه ارزیابی های قبلی نشان می داد که نقاط بدون بازگشت در محدوده تغییرات دمایی 3 تا 5 درجه سانتیگراد رخ می دهد، پیشرفت های اخیر در پایش و مدل سازی اقلیم نشان داده است که آستانه تغییرات دما بسیار کمتر است. یک مقاله تحقیقاتی جدید از داده های 200 مطالعه اخیر برای ارایه‌ی تخمین های جدیدی از زمان وقوع نقطه بدون بازگشت استفاده کرده است.

این گزارش حاکی از آن است که با وضعیت دمای فعلی جهان، احتمال رسیدن به پنج نقطه بی بازگشت وجود دارد که عبارتند از فروپاشی گرینلند و یخ های «قطب جنوب غربی» (غرب قطب جنوب)، گرم شدن گسترده و ناگهانی لایه یخ زده عمیق زمین، فروپاشی همرفت در دریای لابرادور (Labrador Sea) و مرگ گسترده صخره های مرجانی استوایی.

همرفت (انتقال گرما) دریای لابرادور عامل گرم شدن اروپا است و تغییرات در آن می تواند سرمای زمستان را در این قاره شدیدتر کند و گرم شدن لایه یخ زده اعماق زمین که روسیه، اسکاندیناوی و کانادا را تحت تأثیر قرار می دهد. منجر به تشدید انتشار دی اکسید کربن می شود.

محققان می گویند اگرچه جهان به افزایش 1.5 درجه ای دما رسیده است، اما پیامدهای آن تا حد زیادی به مدت زمان این افزایش گرما بستگی دارد، به طوری که اگر این افزایش دما برای پنج یا شش دهه ادامه یابد، شاهد بدترین اثرات خواهیم بود.  این بدان معنی است که انسان ها هنوز می توانند گرمایش جهانی بیشتر را کنترل کنند و کاهش سریع انتشار گازهای گلخانه ای ارزش آن را دارد.

 

منبع: science

مطالب جدید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *