«ورایزون» شرکت مخابراتی آمریکایی و چندملیتی است که درصد قابل توجهی از پهنای باند جهانی اینترنت را تأمین می‌کند. مرکز مدیریت این شرکت در منهتن نیویورک قرار دارد و به‌نوعی دومین برند بزرگ خدمات مخابراتی در جهان محسوب می‌شود. ورایزون همچنین در زمینه مخابرات بی‌سیم، ارتباطات و سرویس‌دهی به شرکت‌های ارتباطات راه دور (وایرلس) نیز فعالیت گسترده‌ای دارد
علی غفاری مرندی
دنیای پردازش آنلاین: شرکت ورایزون، مستقر در شهر نیویورک و ثبت شده در دلور، در روز 30 ژوئن سال 2000م. شکل گرفت و از پیوند دو شرکت بل آتلانتیک و (GTE General Telephone & Electronics) ایجاد شد.
در روز 30 جولای 2000 سهام شرکت ورایزون در بازار سهام نیویورک با نشان (VZ) معامله شد. همچنین در روز 10 مارس سال 2010 سهام (VZ) در بازار بورس (NASDAQ) وارد معاملات شد.
نشان (VZ) به این دلیل انتخاب شد که دو حرف از آرم این شرکت را داشت که در شکل گرافیکی‌اش، بازنمای سرعت و هم بازتاب پیدایش نام شرکت بودند.
ترکیب وریتاس (Veritas) (در افسانه‌های رومی به معنای حقیقت است)، واژه‌ای لاتین که اشاره‌ای ضمنی به اطمینان و اعتماد است و هورایزن (Horizon) به معنی «افق »که نشانگر چشم‌انداز و حرکت رو به جلوست.
با وجود آن‌که ورایزون شرکتی است که در سده‌ی 21 کارش را آغاز کرد، اما شرکت‌هایی که ورایزون از پیوند آنها با هم ایجاد شد، از شرکت‌هایی بودند که ریشه‌ی آنها به روزهای آغازین تجارت تلفن در پایان سده‌ی نوزدهم باز می‌گردد.
قوانین دولت سبب تکامل این صنعت در سده‌ی بیستم شد و درنهایت پس از امضای قانون مخابرات مصوب 8 فوریه‌ی 1996، قوانین فدرالی نیز به سمت سیاست‌های بازار محور رفتند و این نشان از شکل‌گیری بازاری رقابتی داشت که قدرت پُشت پرده‌ی شکل‌گیری ورایزون از آن به وجود آمد.
ورایزون: ترکیب دو شرکت بل‌آتلانتیک و (GTE)
دو شرکتی که ورایزون از ترکیب آنها به وجود آمد، بل‌آتلانتیک و (GTE) در تاریخ تجارت امریکا از بزرگ ترین شرکت‌ها بوده‌اند.
این دو شرکت در تاریخ 27 جولای 1998 به توافقی قطعی مبنی بر ادغام رسیدند.
هر دو شرکت پس از سال‌ها ادغام و در هم تنیدگی و فروش سرمایه به تکامل رسیدند و هر دو نیز در یکپارچه‌سازی تجارت در زمینه‌ی مخابرات، خوش سابقه بودند. (GTE) پیش از ادغام، یکی از شرکت‌های بزرگ مخابراتی در جهان بود که در سال 1999 درآمدی 25 بیلیون دلاری داشت.
خدمات ملی و بین‌المللی (GTE) امکان دسترسی به 35 میلیون خط دسترسی را از طریق شرکت‌های وابسته‌ی خود در ایالات متحده، کانادا و جمهوری دومینکن و از طریق شرکت‌های فروش در کانادا، پورتوریکو و ونزوئلا، فراهم کرد.
(خطوط دسترسی، ارتباط‌هایی بودند از تلفن ثابت فرد از محل خود به شبکه‌ی تلفن). (GTE) یکی از شرکت‌های اصلی توسعه‌ی فناوری بی‌سیم در ایالات متحد بود که در این زمینه نیز 1/7 میلیون مشتری داشت و امکان فراهم‌کردن خدمات برای 5/72 میلیون مشتری بالقوه‌ی دیگر را هم داشت.
(GTE) خارج از امریکا نیز، مجری شبکه‌های بی‌سیم است که تقریباًً به 7/6 میلیون مشتری خدمات ارایه می‌کند و 8/34 میلیون مشتری بالقوه نیز در شرکت‌های وابسته در آرژانتین، کانادا و جمهوری دومینیکن و نمایندگی‌های فروش در کانادا و پورتوریکو و ونزوئلا و تایوان، دارد.
(GTE) خدمات شبکه‌ای دیتا هم ارایه می‌کند.
محدوده‌ی این خدمات از اینترنت دایال آپ برای مشتریان صاحب کسب و کار کوچک تا برنامه‌های کاربردی شبکه محور برای 500 شرکت مالی را در برمی‌گیرد. این شرکت همچنین در زمینه‌ی سیستم‌ها و خدمات اطلاعاتی و مخابراتی، شرکتی پیشرو و مهم است.
بل آتلانتیک حتی از (GTE) هم بزرگ‌تر بود و در سال 1999 بیش از 33 بیلیون دلار درآمد داشت. بخش خدمات داخل کشوری آن امکان دست‌یابی به 43 میلیون خط را فراهم کرد که 22 میلیون آن خطوط خانگی و 2 میلیون آن مربوط به شرکت‌ها بود.
بخش خدمات اینترنتی بی‌سیم جهانی آن نیز یکی از موفق‌ترین و بزرگ ترین شرکت‌ها در این زمینه بود و 7/7 میلیون دلار درآمد برای خدمات موبایلی خود در ایالات متحد داشت و نیز سرمایه‌گذاری‌هایی در زمینه‌ی اینترنت بی‌سیم در خارج از کشور و در امریکای‌لاتین، اروپا و حاشیه‌ی اقیانوس آرام، داشته است. خدمات دایرکتوری بل‌آتلانتیک پیش از این هم، یکی از بزرگ ترین منتشرکننده‌ی اطلاعات دایرکتوری در اروپا بوده است.
بخش بین‌الملل بل‌آتلانتیک نیز روی خطوط مخابراتی سیمی استارت‌آپ در اروپا و حاشیه‌ی اقیانوس آرام سرمایه‌گذاری کرده است.
این دو شرکت در زمان اعلام ادغام نزدیک به 52 بیلیون دلار سرمایه داشتند.
تبادل معاملاتی این دو شرکت به این دلیل طرح‌ریزی شد که به شبکه‌ی پیشرفته‌ی بل‌آتلانتیک که در 13 ایالت خدمات فشرده و زیادی به مشتریان ارایه می‌داد، توانایی‌های پیشرفته‌ی (GTE) و تجربه‌هایش در زمینه‌ی ارایه‌ی خدمات در مسافت‌های دور، نیز اضافه شود.
درواقع هدف، ایجاد شرکتی با مقیاس و دامنه‌ای بود که بتواند در رقابت میان شرکت‌های صنعت مخابرات، یکی از شرکت‌های طراز اول باشد. این شرکت ترکیبی قادر بود خدمات اطلاعاتی و دور ـ مسافت را به عنوان یک بسته‌ی کامل ارتباطی در سراسر کشور ارایه کند (البته با در نظر گرفتن محدویت‌های قانونی).
البته این ادغام پس از دو سال و با توافق سهام‌داران بل‌آتلانتیک و (GTE) منحل شد و این انحلال در تمام ایالت‌هایی اعلام شد که این شرکت ادغام شده در آنها کار می‌کرد. البته خدمات فراکشوری آن نیز منحل اعلام شد.
در این میان، در 21 سپتامبر 1999، بل‌آتلانتیک و شعبه‌ی لندن وُدافون اعلام کردند که قصد دارند در زمینه‌ی انتقال داده‌ها از طریق شبکه‌ی بی‌سیم همکاری تازه‌ای تحت عنوانی مشترک و با ردپایی از اینترنت ملی و با یک فناوری دیجیتالی مشترک با یکدیگر داشته باشند. موافقت‌های قانونی در مدت شش ماه به دست آمد. ورایزون جدید در 3 آوریل 2003 آغاز به کار کرد.
خدمات ارایه‌ی شبکه‌ی بی‌سیم (GTE) نیز بخشی از ورایزون شد و وسعت داخل کشور این شرکت وسعت یافت؛ سپس ورایزون با خرید 55درصد سهام، صاحب اصلی شرکت شد و مدیریت این سرمایه‌گذاری مشترک کلی را در دست گرفت. هنگامی‌که مجمع ورایزون در اواسط سال 2000 کارش را آغاز کرد، مدیران بل‌آتلانتیک و (GTE) مسؤولیت‌های مدیریتی شرکت را با یکدیگر تقسیم کردند.
رییس سابق (GTE) و مدیرعامل شرکت، «چارلز آر چاک لی» از بنیان گذاران ورایزون و مدیرعامل مشترک شرکت شد، در حالی‌که مدیرعامل سابق شرکت بل‌آتلانتیک «سیدنبرگ» نیز دیگر رییس بنیان گذار شرکت و مدیرعامل مشترک آن اعلام شد. بر طبق برنامه‌ی انتقال مدیریت که در روند ادغام توافق‌های آن حاصل شده بود، لی در سال 2002 از ورایزون بازنشسته شد.
در سال 2011 نیز سیدنبرگ به عنوان رییس و مدیرعامل شرکت به مقام بازنشستگی رسید و «لاول مَک آدام» در آگوست 2011 مدیرعامل شرکت و در ژانویه‌ی 2012 رییس آن شد و تاکنون نیز این مقام را بر عهده دارد.
در حال حاضر شرکت ورایزون اصلی‌ترین رقیب شرکت (AT&T) به شمار می رود.
سرمایه گذاری ها
برنامه های Verizon برای ورود به تمامی حوزه های خدمات ارتباطی و مخابراتی منجر به خرید دو بازیگر بزرگ دنیای فناوری در سال های 2015 و 2016 شد.
در سال 2015 اخباری مبنی بر خرید 50 دلاری هر سهم AOL به مبلغ 4/4 میلیارد دلار در رسانه ها منتشر شد.
یک سال بعد، کسب و کار اصلی اینترنتی «یاهو» به مبلغ 83/4 میلیارد دلار خریداری شد. البته سهام یاهو در علی بابا و شعبه ژاپنی این غول قدیمی اینترنتی فروخته نشد.
پس از تکمیل فرآیند خرید قانونی AOL و Yahoo، ورایزون یک شرکت تابعه به نام Oath تأسیس کرد تا به دو برند جدید اجازه دهد تحت مدیریت خود فعالیت کنند. در سال 2017، ورایزون اعلام کرد که سرویس ایمیل خود را متوقف می کند و مشتریان باید از سرویس ایمیل AOL استفاده کنند.
خرید مجموعه یاهو و AOL گام‌های جدی ورایزون برای تولید و توسعه محتوا بود. در سال 2017، مدیر عامل وقت ورایزون «لاول مَک آدام» از راه اندازی یک سرویس پخش تلویزیونی خبر داد.
مانند دیگر بازیگران بزرگ فناوری، ورایزون سرمایه‌گذاری در استارت‌آپ‌ها و خرید آنها را یکی از برنامه‌های اصلی خود قرار داده است.
به عنوان مثال، در سال 2015، آنها سرویسی به نام Hum را به عنوان محصول تحقیق و توسعه خود راه اندازی کردند.
Hum بر شناسایی عیوب خودرو و ابزارهای نظارت بر آنها تمرکز دارد.
در سال 2016، یک شرکت با سابقه و یک استارت آپ به زیرمجموعه Verizon اضافه شد. Fleetmatics، یک شرکت لجستیک، توسط Verizon به مبلغ 4/2 میلیارد دلار در دوبلین، ایرلند، و توسط استارت آپ Sensity، که متخصص در سنسورهای LED است، خریداری شد.
استارت آپ SocialRadar در سال 2016، خرید بعدی ورایزون در حوزه لوکیشن فعال بود. محصولات و خدمات این استارت آپ در سرویس MapQuest شرکت ادغام شد. در طول مسیر، یک استارت آپ دیگر خودروهای خودران، Renovo Auto، به مقصد سرمایه گذاری غول مخابراتی ایالات متحده تبدیل شد.
در سال 2017 استارت آپ رنوو ده میلیون دلار سرمایه از ورایزون دریافت کرد.
ورایزون در حال حاضر حدود 152000 کارمند مستقیم در سراسر جهان دارد.
لاول مک آدام رییس هیأت مدیره و «هانس وستبرگ» مدیرعامل آن است.
برند ورایزون اکنون پس از AT&T ارزشمندترین برند خدمات مخابراتی جهان است. در فهرست فوربس، این برند در رتبه نوزدهم قرار دارد.
