Lumen Technologies متولد انقلاب چهارم صنعتی

«لومن» یک شرکت فناوری چندملیتی است که شرکت‌ها را قادر می‌سازد تا با سرمایه‌گذاری در برنامه‌های کاربردی نوظهور، انقلاب صنعتی چهارم را محقق سازند. این انقلاب نحوه زندگی و کار ما را بازتعریف می‌کند و نیاز بی‌سابقه‌ای به معماری تحویل برنامه‌های کاربردی پیشرفته را ایجاد می‌کند که به‌طور خاص برای مدیریت حجم کاری پیچیده و فشرده فناوری‌ها و کسب‌وکارهای نسل بعدی طراحی شده است

دنیای پردازش آنلاین: Lumen Technologies, Inc «لومن تکنولوجیز» (CenturyLink) سابق، شرکت مخابراتی امریکایی واقع در مونرو، لوئیزیانا است که ارتباطات، خدمات شبکه، امنیت، راه حل های ابری، صدا و خدمات مدیریت شده را ارایه می دهد. این شرکت یکی از اعضای شاخص S&P 500 و Fortune 500 است.
خدمات ارتباطی آن شامل صدای محلی و از راه دور، پهنای باند، تعویض برچسب چند پروتکلی (MPLS) است.
خط خصوصی (شامل دسترسی ویژه)، اترنت، میزبانی (شامل میزبانی ابری و میزبانی مدیریت شده)، یکپارچه سازی داده ها، ویدئو، شبکه، دسترسی عمومی، پروتکل صدا از طریق اینترنت (VoIP)، فناوری اطلاعات و سایر خدمات جانبی. Lumen همچنین به مشتریان سازمانی جهانی در سراسر آمریکای شمالی، آمریکای لاتین، EMEA (اروپا، خاورمیانه و آفریقا) و آسیا و اقیانوسیه خدمات می‌دهد.

عمده فعالیت شرکت سنچوری لینک در حیطه‌ی داده‌ها (DATA) و خدمات صوتی است که این خدمات را از طریق یک شبکه‌ی فیبر نوری پیشرفته و مراکز داده‌های متعدد در بازارهای محلی، ملی و بین‌المللی در اختیار کسب‌وکارها و مشتریان مختلف قرار می‌دهد.
همچنین شرکت مذکور، خدمات سرگرم‌کننده‌ی پیشرفته‌ای را با برند (DIRECTV) از طریق تلویزیون (Century Link® Prism™) عرضه می‌کند.
دفتر اصلی شرکت سنچوری لینک در شهر مونرو واقع شده که یکی از 500 شرکت (S&P) است. مجله‌ی فورچون (Fortune) نام این شرکت را در میان 500 شرکت بزرگ امریکایی قرار داده است.
(Lumen Technologies) شرکت‌های امبارک (Embarq)، ساویس (Savis) و سنچوری لینک را به مالکیت خود درآورده و به لطف این ادغام‌ها، شرکت مزبور، اکنون عنوان سومین شرکت بزرگ مخابراتی در ایالت متحده امریکا را به خود اختصاص داده و مالک شبکه‌ای به طول بیش از 000/173 مایل و 17 مرکز داده است.

شرکت تلاروس (Telarus) تنها نمایندگی اصلی شرکت Lumen Technologies است که می‌تواند با استفاده از حق ثبت انحصاری مذاکره موسوم به (Geo Quote) در زمینه‌ی ارایه‌ی خدمات ذکر شده با مشتریان گفت‌وگو کند.
همچنین نمایندگی‌های Lumen Technologies از طریق گروه متخصصان این شرکت، مزیت‌های رقابتی را نیز دنبال می‌کنند. اعضای Lumen Technologies در شرکت تلاروس در انجام معاملات پیچیده به یاری متخصصان شرکت می‌شتابد.
با توجه به تعاملات میان این دو شرکت، Lumen Technologies نیز در شرایط مختلف، از جمله طراحی شبکه‌ها، تأمین ذخیره و … گروهی از متخصصان خود را به شرکت تلاروس اعزام می‌کند.

محصولات تجاری

داده‌های T1 خدمات تضمینی Frac /Full DS3/ T1.
Full OC3/12/48 Frac/ اترنت/ اترنت در DS1 / Ds3.
VPLS اترنت مترو فیبری/ اترنت گیگابایت.
خدمات یکپارچه‌ی SIP .
خدمات یکپارچه‌ی PRI .
خدمات یکپارچه‌ی آنالوگ.
خطوط POTS خدمات منظم/ خدمات صوتی محلی.
LD اختصاصی (ورودی/ خروجیSIP محلی سیم اصلی.
D خدمات نقطه به نقطه‌ی MPLS اترنت .WAN.

پیشینه‌ی شرکت

سال 1930 ویلیام کلارک (William Clarke) و ماری ویلیامز (Marie Williams) شرکت مخابراتی را به قیمت 500 دلار از سِر اِف. اِی. هوگان (F. E. Hogan, Sr) خریدند. در آن زمان، این شرکت دارای 75 مشترک بود که برای اشتراک خود هزینه پرداخت می‌کردند.
دفتر این شرکت تلفن به اتاق پذیرایی ویلیامز منتقل شد و در نتیجه، اعضای خانواده توانستند آن را 24 ساعته کنترل کنند.
در آن دوران، زمان تعطیلی فقط بین ساعت ده صبح تا سه بعدازظهر روزهای یک‌شنبه بود، زمانی‌که دفتر برای شرکت در مراسم مذهبی کلیسا و صرف ناهار تعطیل بود ماری، صورت‌حساب‌ها را به صورت دستی می‌نوشت و پسر هشت ساله‌ی آن‌ها، کلارک مک‌رای ویلیامز (Clarke McRae Williams) آن‌ها را با دوچرخه‌اش به مشتریان تحویل می‌داد.
در سال 1946 کلارک مک‌رای ویلیامز، پسر خانواده، پس از بازگشت از جنگ جهانی دوم با مری کاترین لی (Mary Kathryn Lee) ازدواج کرد.
والدین کلارک، این شرکت را به‌عنوان کادوی عروسی به آن‌ها هدیه دادند.

سال 1968 این شرکت در قالب شرکت مرکزی تلفن و قطعات الکترونیکی تأسیس شد که کلارک ویلیامز، ریاست شرکت و ریاست هیأت مدیره را بر عهده داشت. وی کسب‌وکار شرکت در سه ایالت دیگر را نیز توسعه داد تا 10000 خط دسترسی دیگر را نیز تأمین نماید. در 1971 نام شرکت به شرکت تلفن سنچوری (Century Telephone Enterprises, Inc) تغییر یافت.
در 1972 شرکت مورد نظر، شرکت تلفن لا کراس (La Crosse) در ویسکانسین را خرید که به قول معروف، یک‌شبه، نامی برای خود در این صنعت دست‌وپا کرده بود. در 24 اکتبر 1973 برای اولین بار، سهام شرکت سنچوری در بورس اوراق بهادار نیویورک با نام (CTL) عرضه شد. همچنین در این سال، شرکت سنچوری، طرح جایگزینی سوییچ‌های الکترومکانیکی با فناوری رایانه‌ای دیجیتال را آغاز کرد.
کمیسیون مخابرات فدرال (FCC) عرضه‌ی خدمات تلفن موبایل سلولی را در 1983 مجاز دانست.

شرکت سنچوری نیز تأییدیه‌های لازم برای فعالیت در زمینه‌ی سیستم‌های سلولی را از این کمیسیون به‌دست آورد.
بر اساس این تأییدیه‌ها، شرکت مذکور مجاز به فعالیت در سه منطقه‌ی میشیگان بود. همچنین در همین سال، کلارک ویلیامز به‌عنوان رییس شرکت سنچوری برگزیده شد.

در 1989 شرکت سنچوری برای خرید سهام سرمایه‌ی یکی از شرکت‌های بزرگ، یعنی شرکت تلفن یونیورسال، مبلغ 90 میلیون دلار به صورت نقدی پرداخت کرد.

همچنین کلارک ویلیامز به‌عنوان مدیر ارشد شرکت انتخاب شد و در 1990 کلارک ویلیامز پس از سکته‌ای که از آن رنج می‌برد، خود را بازنشسته کرد (وی پس از تحمل یک بیماری طولانی، سرانجام در 1994 درگذشت).
سال 1992 شرکت سنچوری، مبلغ 135 میلیون دلار برای خرید شرکت تلفن مرکزی اوهایو پرداخت کرد.

این شرکت تلفن، خطوط دسترسی را در اختیار بیش از 000/65 مشترک قرار می‌داد.
این ادغام، افزایش 20درصدی خطوط دسترسی را برای شرکت سنچوری به همراه داشت. گلن اف. پست (Glen F. Post) به‌عنوان نایب رییس هیأت‌مدیره و مدیر ارشد سنچوری انتخاب شد.
در 1996 شمار مشترکان شرکت در عملیات تبادلات محلی به بیش از نیم میلیون و شمار مشترکان در زمینه‌ی خدمات دوردست به 000/100 مشترک رسید.

سال 1997 شرکت سنچوری، شرکت علائم هشداردهنده‌ی دلتا در مونروی لوییزیانا را خرید. شرکت دلتا خدمات کاملی را در زمینه‌ی سیستم‌های امنیتی در اختیار بیش از 4000 مشترک در بخش‌های مسکونی، تجاری و صنعتی در شمال لوییزیانا، جنوب آرکانزاس و شمال‌غرب می‌سی‌سی‌پی ارایه می‌کرد.
در همین سال، شرکت سنچوری با خرید شرکت پاسیفیک تلکام (Pacific Telecom) به ارزش 2/2 میلیون دلار، بزرگ ترین معامله‌اش را تا آن تاریخ انجام داد. سنچوری با خرید این شرکت توانست بیش از 000/660 خط تلفن دسترسی را در 12 ایالت در اختیار خود بگیرد.

سال 1998 این شرکت توانست سیستم‌های محافظتی سنچوری را در لوییزیانا راه‌اندازی کند تا خدمات کاملی را در زمینه‌ی سیستم‌های امنیتی در اختیار مشترکان بخش‌های مسکونی، تجاری و صنعتی در شمال لوییزیانا، جنوب آرکانزاس و شمال‌غرب می‌سی‌سی‌پی ارایه نماید.
در همین سال، شرکت سنچوری با خرید شرکت تلفن آمریتک (Ameritech) به ارزش 221 میلیون دلار، 000/89 مشترک را به مشترکان خود اضافه نمود.

این مشترکان در بخش‌های مرکزی و شمالی ایالت ویسکانسین قرار داشتند. در 1999 این شرکت در فهرست 500 شرکت برتر S&P قرار گرفت. در همین سال، پس از رأی‌گیری، سهام‌داران به تغییر نام شرکت به شرکت سنچوری‌تل (CenturyTel) رأی دادند.
ایالت آرکانزاس در سال 2000 به دومین ایالت بزرگ شرکت سنچوری‌تل در زمینه‌ی خطوط دسترسی تبدیل شد.
این شرکت توانست 500/230 خط (GTE) را در ایالت مذکور خریداری کند. همچنین شرکت سنچوری‌تل حدود 000/127 خط (GTE) را نیز در ایالت میسوری خریداری کرد.
در همین سال، شرکت سنچوری‌تل با خرید 000/133 خط دیگر به دومین شرکت بزرگ تأمین‌کننده‌ی خدمات در ویسکانسین تبدیل شد.

در دو معامله‌ی جداگانه با شرکت وریزون، سنچوری‌تل حدود 000/195 دلار برای خرید 000/70 خط دسترسی به این شرکت پرداخت کرد. همچنین شرکت سنچوری‌تل با همکاری اداره‌ی مخابرات ویسکانسین، 650/62 خط دیگر را به ارزش حدود 170 میلیون دلار خرید. در 2001 شرکت سنچوری‌تل توانست شرکت (CSW Net) در راسلویل ایالت آرکانزاس را خریداری کند. در همین سال، شرکت سنچوری‌تل توانست در مقابل اقدام خصمانه‌ی شرکت (ALLTEL) از خود دفاع کند.
در 2002 کلارک اِم. ویلیامز، بنیان گذار و رییس هیأت مدیره پس از تحمل یک دوره بیماری طولانی درگذشت. هیأت مدیره‌ی سنچوری‌تل، گلن اف. پست را به‌عنوان جانشین وی و رییس جدید هیأت مدیره انتخاب کرد. این شرکت با خرید حدود 000/300 خط دسترسی وریزون در آلاباما عملیات خود را در 22 ایالت دیگر توسعه داد. همچنین در این سال، شرکت سنچوری‌تل با فروش کسب‌وکار بی‌سیم خود به شرکت (ALLTEL) خود را به‌عنوان یکی از شرکت‌های پیشگام در عرصه‌ی ارایه‌ی خدمات محلی و روستایی در ایالت متحده امریکا مطرح کرد.

شرکت سنچوری‌تل با خرید حدود 000/354 خط دسترسی دیگر از وریزون در میسوری، شمار خطوط دسترسی خود ــ که در سراسر کشور، خدمات عرضه می‌کردند ــ را به بیش از 5/2 میلیون خط رساند.
در 25 نوامبر همین سال، نشریه‌ی بیزینس ویک (Business Week) شرکت سنچوری‌تل را میان 100 شرکت برتر عرضه‌کننده‌ی فناوری اطلاعات در رده‌ی شانزدهم قرار داد.
همچنین در عرصه‌ی ملی، این شرکت توانست بالاتر از تمام شرکت‌های مخابراتی ایالت متحده امریکا قرار گیرد.

این طبقه‌بندی بر اساس میزان درآمد، افزایش فروش، میزان سوددهی و نیز ارزش سهام انجام گرفت.
در ماه ژوئن 2003 شرکت سنچوری‌تل، شرکت تلپورت دیجیتال (Digital Teleport) را خریداری کرد که مالکیت یک مسیر فیبر نوری به طول 5700 مابل را در اختیار داشت.
البته 3200 مایل از این خطوط در ایالت‌های میسوری، آرکانزاس، ایلی‌نویز، آیووا، کانزاس، تگزاس، نبراسکا، اوکلاهما و تنسی قرار داشت. شرکت سنچوری‌تل پس از خرید این شرکت، نام آن را به شرکت لایت‌کُر (Light Core) تغییر داد. همچنین در ماه دسامبر همین سال، شرکت سنچوری‌تل، شبکه‌ی فیبر نوری میدوست (MFON) را از شرکت مخابرات سطح سوم خرید. این سیستم به پایگاه اصلی شماری از متصدیان شرکت سنچوری‌تل به‌ویژه در ایالت‌های میسوری و ایلی‌نویز تبدیل شد.

در ماه فوریه‌ی 2004، شرکت سنچوری‌تل، طرحی را برای خرید مجدد ارایه داد که به موجب آن، این شرکت می‌توانست 400 میلیون دلار برای خرید سهام عمومی یا واحدهای سرمایه‌ی قابل تبدیل هزینه کند.
در ماه دسامبر همین سال، شرکت سنچوری‌تل اعلام کرد که طرح خرید 400 میلیون دلاری خود را تکمیل کرده و بیش از 430 میلیون دلار از طریق فروش سهام و سود نقدی سهام درآمد داشته است.
سال 2005 شرکت سنچوری‌تل بر اساس طرحی موسوم به طرح خرید فشرده‌ی سهام، برای خرید 9/12 میلیون سهم از سهام عمومی، بیش از 438 میلیون دلار سرمایه‌گذاری کرد که تأثیر کاهشی واحدهای سرمایه‌ی مورد نظر در ماه مَی 2005 را متوقف کند.

در ماه ژوئن همین سال، شرکت سنچوری‌تل توانست با خرید شرکت هولدینگز کی ام سی تلکام (KMC Telecom Holdings, Inc)، اقدامات خود در زمینه‌ی توسعه‌ی شرکت در 16 بازار شبکه‌های فیبر نوری را نهایی کند. البته بیش تر این بازارها در بخش‌های مرکزی ایالت متحده امریکا قرار داشتند.
با این خرید، شرکت سنچوری‌تل بازارهای مهم دیگری را در ایالت‌های آلاباما (هانتسویل و مونتگمری)، ایندیانا (فورت وَین)، کانزاس (توپِکا)، لوییزیانا (باتون راج)، میشیگان (لانسینگ و آن آربور)، مینه‌سوتا (اِدِن پرایر)، می‌سی‌سی‌پی (بیلوکسی/ گلف پورت)، اوهایو (آرکُن، دَیتون و تولِدو)، تنسی (چاتانوگا)، تگزاس (کورپوس کریستی و لانگ‌ویو) و ویسکانسین (مادیسون) به تسخیر خود در آورد.
در ماه جولای 2006، شرکت سنچوری‌تل، طرح خود موسوم به طرح خرید فشرده‌ی سهام را که در 2005 اعلام کرده بود، تکمیل نمود.
در ماه مَی همین سال، شرکت سنچوری‌تل، تمام دارایی‌هایش در ایالت آریزونا را به شرکت مخابرات هوپی (Hopi Telecommunications, Inc) یا (HTI) واگذار کرد. در خلال این واگذاری و فروش، شرکت سنچوری‌تل، سه معامله‌ی دیگر انجام داد و توانست حدود 2000 مشتری دیگر را نیز جذب خود نماید.

در 2007 شرکت سنچوری‌تل با خرید حدود 000/165 خط دسترسی و یک شبکه‌ی فیبر نوری به طول تقریبی 2400 مایل از شرکت مخابرات ریوِر مادیسون (Madison River Communications) توانست عملیات و اقدامات خود را از ایالت‌های آلاباما و ایلی‌نویز تا ایالت‌های جورجیا و کارولینای‌شمالی نیز توسعه دهد.
در ماه اکتبر 2008 شرکت سنچوری‌تل موافقت خود را با خرید شرکت اِمبارک (Embarq Corporation) به ارزش تقریبی 8/5 میلیارد دلار اعلام کرد.
بنابراین این قیمت تقریباً به اندازه‌ی سهام عمومی شرکت سنچوری‌تل بود.
پیشینه‌ی شرکت اِمبارک به سال 1899 بازمی‌گردد، زمانی‌که کلیسون براون (Cleyson Brown) شرکت تلفن براون را در آبیلِن (Abilene) کانزاس تأسیس کرد. تا سال 1991، این شرکت با نام شرکت اسپرینت (Sprint) شناخته می‌شد.
در دسامبر 2004، شرکت اسپرینت، ادغام خود با شرکت نکستل (Nextel) – که یکی از شرکت‌های تأمین‌کننده‌ی خدمات بی‌سیم بود – را اعلام کرد.
طرح بعدی شرکت اسپرینت، تبدیل بخش مخابرات محلی (LTD) به یک شرکت مستقل بود.
این طرح ادغام، ظهور شرکتی جدید به نام اِمبارک را در 17 مَی 2006 به دنبال داشت که اولین روز تجاری خود را در 18 مَی همان سال، یعنی یک روز پس از تأسیس آغاز کرد.
درواقع، شرکت اِمبارک، فعالیت خود را در بخش‌هایی از 18 ایالت امریکا ادامه می‌داد که از جمله‌ی این ایالت‌ها می‌توان به نوادا (لاس‌وگاس)، فلوریدا، کارولینای‌شمالی و اوهایو اشاره کرد.
در همین سال، شرکت سنچوری‌تل، سیاست مشترک جدیدی را در پیش گرفت که به موجب آن، در سه‌ی ماهه اول سال 2008، ارزش سهام این شرکت از 0675درصد دلار به 7درصد دلار برای هر سهم می‌رسید.
در اول جولای 2009 شرکت سنچوری‌تل در یک معامله‌ی سهام به سهام و بدون مالیات، توانست مالکیت شرکت اِمبارک را به خود اختصاص دهد.
با این اقدام، شرکت سنچوری‌تل به جرگه‌ی شرکت‌های پیشرو در زمینه‌ی صنعت مخابرات در ایالت متحده امریکا تبدیل شد.
همزمان، این شرکت، فعالیتش را با نام جدید سنچوری لینک آغاز کرد.

در این دوران، دریاسالار ویلیامز اَیو اوئنز (Admiral William A. Owens) ریاست هیأت مدیره و گِلِن اِف. پست، مدیرعاملی شرکت را عهده‌دار بودند.
از جمله مزیت‌های ادغام این دو شرکت موفق می‌توان به ایجاد یک تأمین‌کننده‌ی مهم در زمینه‌ی صنعت مخابرات، تولید محصولات و راه‌حل‌های مناسب برای شهروندان ایالت متحده امریکا، افزایش موقعیت‌های شغلی در یک شرکت بزرگ، ثبات و استحکام مالی بیش تر و ایجاد یک گروه مدیریتی مجرب و لایق اشاره کرد.
این ادغام، موقعیت شرکت جدید را به‌عنوان یک تأمین‌کننده‌ی بزرگ و مستقل مخابراتی و چهارمین تأمین‌کننده‌ی بزرگ تجهیزات مخابراتی در ایالت متحده امریکا تثبیت کرد.
در 22 آوریل 2010، شرکت سنچوری لینک موافقتش را با خرید شرکت کیووست (Qwest) اعلام کرد. پیشینه‌ی شرکت کیووست به 1998 بازمی‌گردد، زمانی‌که شرکت سوثرن پاسیفیک تلکام (Southern Pacific Telecom) برای نصب کابل‌های مخابراتی تأسیس شد.
این شرکت تا 1991 خدمات محدودی را در زمینه‌ی ارتباطات راه دور عرضه می‌کرد، ولی در 1995 نام خود را به کیووست تغییر داد.
شرکت ارتباطات کیووست در ژوئن 1997 با پیشنهادهای موفقی که ارایه می‌‌داد به یک شرکت عمومی تبدیل شد.
در ژوئن 2000 این شرکت با شرکت یو اس وست (U S WEST) ادغام شد.

شرکت یو اس وست، یکی از شرکت‌های عملیاتی منطقه‌ای بود که در 1984 مورد بی‌مهری شرکت مخابرات ایالت متحده امریکا (AT&T) قرار گرفت.
در 15 جولای سال 2011، شرکت سنچوری لینک، شرکت ساویس (Savvis) را خریداری کرد.
شرکت ساویس، یکی از شرکت‌های بزرگ جهانی بود که در زمینه‌ی زیرساخت‌های ابری و راه‌حل‌ها فعالیت می‌کرد.
شرکت در همین زمان، سنچوری لینک که به بازار زیرساخت‌های ابری وارد شده بود، توانست خود را به‌عنوان یکی از تأمین‌کنندگان اصلی این حوزه در سطح جهانی مطرح کرده و توانایی خود در ارایه‌ی این توانایی‌ها به مشتریان خود را ارتقا دهد. پس از تکمیل خرید شرکت‌های کیووست و ساویس، شرکت سنچوری لینک به یک شرکت ملی و یکی از شرکت‌های صنعتی پیشرو در زمینه‌ی ارایه‌ی خدمات پهنای باند، خدمات صوتی و خدمات بی‌سیم به مشتریان و کسب‌وکارها در سراسر ایالت متحده امریکا تبدیل شد.

همچنین شرکت مذکور، خدمات سرگرم‌کننده‌ی پیشرفته‌ای را با برند (DIRECTV) از طریق تلویزیون (™Century Link® Prism) عرضه می‌کند.
این معاملات در 2011 با صدور پیش‌فاکتوری به نتیجه رسید که درآمدی بالغ بر 18 میلیارد دلار را برای شرکت سنچوری لینک به ارمغان آورد.
در همین سال، شرکت سنچوری لینک، مالکیت یک شبکه‌ی فیبر نوری به طول تقریبی 000/210 مایل را در اختیار داشت.
کارکنان این شرکت نیز به بیش از 000/50 نفر رسید که در ارایه‌ی خدمات مناسب به مشتریان و کسب‌وکارها فعالیت می‌کنند.
در اول آوریل همین سال، شرکت سنچوری لینک در یک معامله‌ی سهام به سهام و بدون مالیات، توانست مالکیت شرکت کیووست را به خود اختصاص دهد. با این اقدام، شرکت سنچوری لینک به سومین تأمین‌کننده‌ی بزرگ مخابراتی در ایالت متحده امریکا تبدیل شد.
در 2013 شرکت سنچوری لینک برای توسعه‌ی پلتفرم خدماتی و زیرساخت‌های خدماتی‌اش، شرکت‌های اَپ‌فراگ (AppFog) و تایر 3 (Tier 3) را خریداری کرد. شرکت اَپ‌فراگ، پلتفرمی قابل اطمینان، مناسب و سریع را برای توسعه‌ی اَپ‌های ابری ارایه داد.
شرکت تایر 3 نیز در زمینه‌ی پلتفرم‌های عمومی و چندگانه‌ی ابری و پیشرفت‌های مربوطه فعالیت می‌کرد. شرکت سنچوری لینک با خرید شرکت تایر 3 توانست مرکز توسعه‌ی ابری خود را در سیاتل افتتاح کند.

منبع: ماهنامه دنیای پردازش