تقریباً از زمانی که اولین توییت در سال 2006 منتشر شد، توییتر نقش مهمی در رویدادهای جهانی ایفا کرده است. این پلت فرم برای تبت و ضبط تمام وقایع مهم از بهار عربی تا جنگ جاری در اوکراین استفاده شده است
نسترن نجاران
دنیای پردازش آنلاین: به گزارش technologyreview کارشناسان نگران این موضوع هستند که اگر توییتر توسط ایلان ماسک نابود شود، گنجینه ای غنی از محتوای چند رسانه ای و مکالمات متنی برای همیشه از بین خواهد رفت. با توجه به اشاره ایلان ماسک به احتمال ورشکستگی توییتر در اولین جلسه عمومی این شرکت با کارمندان، نابودی شبکه اجتماعی مبتنی بر متن یک تهدید واقعی است.
ایلان ماسک به وضوح می داند که توییتر یک انجمن عمومی است و این جنبه از شبکه اجتماعی، نابودی احتمالی توییتر را به یک رویداد بسیار مهم تبدیل می کند. توییتر بخشی جدایی ناپذیر از تمدن امروزی است. توییتر پلتفرمی است که مردم برای مستندسازی جنایات جنگی، بحث در مورد مسایل مهم و گزارش اخبار فوری از آن استفاده می کنند.
بر اساس گزارش MIT Technology Review، عملیات نظامی نیروهای امریکایی که منجر به کشته شدن بن لادن شد، اولین بار در توییتر گزارش شد. توییتر پلتفرمی است که آخرین اخبار جنگ بین روسیه و اوکراین را ارایه می‌دهد. این اولین بار در توییتر بود که گزارش هایی مبنی بر سرنگونی پرواز MH17 خطوط هوایی مالزی در سال 2014 منتشر شد. توییتر یک سند زنده از تاریخ است و بسیاری از مردم نگرانند که این پلتفرم مهم در آینده نزدیک به پایان برسد.
«کایران اوکانر» (Ciaran O’Connor)، تحلیلگر ارشد مؤسسه ISD می‌گوید:
«اگر فردا صبح توییتر از کار بیفتد، تمام شواهد مستقیم از اعمال خشونت آمیز یا جنایات جنگی احتمالی به سادگی ناپدید خواهند شد. اطلاعات به دست آمده از طریق OSINT برای تعقیب جنایات جنگی استفاده می شود. این اطلاعات مدت ها پس از پاک شدن از ذهن انسان باقی می ماند.»
یکی از دلایلی که تخریب احتمالی توییتر یک رویداد چالش برانگیز است این است که شبکه اجتماعی مورد بحث بر اساس سرورهای شرکت های خصوصی است. یکی از تحلیلگران ISD که بر روی Osinte تمرکز دارد، می گوید:
«این احتمالاً اولین آزمون واقعاً بزرگ این چالش است.»
توییتر طی 16 سال فعالیت موفق به جذب حدود 250 میلیون کاربر شده است. توییتر عملاً یک آرشیو عمومی بزرگ است. فراگیر شدن توییتر این شبکه اجتماعی را به معدن طلایی برای اطلاعات تبدیل کرده است.
یکی از تحلیلگران مؤسسه ISD می گوید که توییتر فرصت بزرگی برای مورخان آینده فراهم کرده است، زیرا پیش از ورود شبکه اجتماعی مانند توییتر، هرگز ظرفیت لازم برای ذخیره این حجم قابل توجه از اطلاعات در دسترس ما انسان ها وجود نداشت. البته این مقیاس عظیم، سازمان ها را برای ذخیره سازی اطلاعات با مشکل جدی مواجه می کند.
کتابخانه کنگره ایالات متحده به مدت هشت سال نسخه ای از تمام توییت ها را نگهداری می کرد، اما در سال 2018 پروژه جمع آوری تمام توییت ها را متوقف کرد و در عوض شروع به ضبط توییت های یک سری حساب های ویژه کرد.
«ویلیام کیلبراید» (William Kilbride)، مدیر اجرایی ائتلاف حفظ دیجیتال، می گوید که این رویکرد هرگز جواب نداده است. داده هایی که کتابخانه کنگره به دنبال ذخیره آن بود بسیار زیاد بود. کیلبرید می گوید:
«اجازه دهید این را بهتر توضیح دهم. ما در مورد کتابخانه کنگره صحبت می کنیم. در این زمینه تخصص زیادی داشتند. ناتوانی کتابخانه کنگره در انجام این کار حامل پیام مهمی است.»
ناتوانی شرکت ها و مؤسسات در ذخیره اطلاعات در توییتر مشکل ساز است. توییتر حاوی حجم عظیمی از اطلاعات قابل توجه در مورد رویدادهای 16 سال گذشته است، اطلاعاتی که می تواند به مورخان آینده کمک کند تا دنیای امروز ما را بهتر درک کنند.
«الیوت هیگینز» (Eliot Higgins)، بنیانگذار گروه روزنامه‌نگاری بلینگکت، که تحقیقاتش به محاکمه ساقط‌کنندگان MH17 کمک کرد، می‌گوید:
«به نوعی، توییتر به نوعی گردآورنده اطلاعات تبدیل شده است. بسیاری از این چیزهایی که از اوکراین می‌بینید، فیلم‌هایی است که از کانال‌های تلگرامی می‌آید، اما آن‌ها آن را در توییتر به اشتراک می‌گذارند.»
توییتر دسته‌بندی و مصرف محتوا را از تقریباً هر جایگاهی در جهان آسان‌تر کرده است و از یک فید خبری فوری از اطلاعات مرتبط از سازمان‌های بزرگ و صداهای کوچک و مستقل بهره می‌برد و در نتیجه فقدان آن به شدت احساس خواهد شود.
ناپدید شدن حجم زیادی از اطلاعات از اینترنت مشکل جدیدی نیست. در سال 2017، یوتیوب متهم به تضعیف تحقیقات در مورد جنگ در سوریه با حذف دایمی برخی حساب‌ها شد. یوتیوب در نهایت حذف حساب‌ها را متوقف کرد و به اهمیت میزبانی اطلاعات تاریخی پی برد. الیوت هیگینز می‌گوید:
«فکر نمی‌کنم این اتفاق برای ایلان ماسک بیفتد».
پس از اخراج نیمی از نیروی کار خود در هفته گذشته، توییتر دیگر تیم روابط عمومی ندارد و به درخواست های رسانه ها برای اظهار نظر در مورد موضوعات مختلف پاسخی نداده است. بررسی فناوری MIT از ایلان ماسک پرسید که آیا در صورت ورشکستگی توییتر برای ذخیره اطلاعات ارزشمند این شبکه اجتماعی دست به اقدامی می زند یا خیر، اما پاسخی دریافت نکرد.
نگرانی در مورد آینده توییتر فقط به محققان Osynte محدود نمی شود. نگرانی سازمان های دولتی امریکا از گم شدن حساب کاربری خود بار دیگر نشان می دهد که بسیاری از بیانیه های رسمی دولت ها و نهادهای دولتی ابتدا در توییتر منتشر می شود. «ویلیام کیلبراید» می گوید هیچ مدرکی وجود ندارد که بیانیه های ارسال شده توسط سازمان های دولتی در توییتر در جای دیگری بایگانی شده باشد.
بسیاری از کاربران قبلاً شروع به تهیه نسخه پشتیبان از اطلاعات حساب توییتر خود کرده اند. در همین حال، کتابخانه عمومی بایگانی اینترنت را می توان برای ذخیره دایمی یک عکس از صفحات توییتر در سرورهایی استفاده کرد که نسبت به سرورهای این شبکه اجتماعی ایمن تر و مطمئن تر به نظر می رسند.
متأسفانه، هر دو روش مشکلات خاص خود را دارند: محتوای چند رسانه ای توییتر معمولاً در سیستم عامل هایی مانند بایگانی اینترنت ذخیره نمی شود، که بر تعداد قابل توجهی از حساب هایی که عکس ها و فیلم های رویدادهای مهم را پست می کنند تأثیر می گذارد. در صورت بایگانی کردن صفحات توییتر، برای دسترسی به اطلاعات مورد نظر، باید لینک URL دقیق هر توییت را بدانید.
تعدادی از کاربرانی که به سرویس‌های غیر رسمی مختلفی مانند Thread Reader متکی هستند، برای درک بهتر بحث‌های طولانی توییتر به استفاده از این سرویس‌ها عادت کرده‌اند، با این حال، تبدیل این سرویس‌ها به ابزارهای آرشیو نیز ایده کاملی نیست. شرکت هایی که چنین خدماتی را ارایه می دهند احتمالاً بسیار کوچکتر از شرکت هایی مانند توییتر هستند و همیشه در معرض خطر سقوط هستند. دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم چنین سرویس هایی محتوای توییتر را برای همیشه حفظ می کنند، به خصوص اگر توییتر نابود شود.
ویلیام کیلبراید که عمیقاً نگران روزهای آینده در توییتر است، می گوید:
«راه بهتری برای خاموش کردن چراغ ها وجود دارد. او از ماسک می‌خواهد که در صورت بسته شدن توییتر، شبکه اجتماعی را کاملاً از دسترس خارج نکند: خاموشی مدیریت شده و ساختاریافته این سرویس باید به هرج و مرجی که اکنون در آن هستیم ترجیح داده شود.«
تحلیلگران می گویند که اگر توییتر بدون هشدار قطع شود، مقدار قابل توجهی از تاریخ دیجیتال دو دهه گذشته از بین خواهد رفت.
