تورنتون توماستی، نقشه‌های مهندسی، پژوهشی و خدمات تحلیلی در زمینه‌ِی پروژه‌هایی با اندازه و پیچیدگی‌های گوناگون را برای مراجعانش در سراسر جهان ارائه می‌دهد
این شرکت با شش راهکار یکپارچه در زمینه‌ی سازه‌های ساختمان، پوسته‌ی ساختمان، عملکرد ساختمان، خدمات پشتیبانی از سازه، مشاوره‌ی استهلاک دارایی و استحکام ساختمان، چرخه‌ی کامل این سازه‌ها را بر عهده می‌گیرد و از زمان تأسیس در سال 1956 سازمانی مرکب از 800 مهندس، معمار و دیگر حرفه‌هاست که در امریکا، آسیا ـ اقیانوسیه، اروپا، امریکای لاتین و خاورمیانه با یکدیگر همکاری دارند.
هر آنچه باید در مورد تورنتون توماستی بدانیم!
تورنتون توماستی (که پیش‌تر، گروه تورنتون ـ توماستی، مهندسین تورنتون ـ توماستی، فناوری (LZA) نام داشت) شرکتی با 800 مهندس مشاور ساختمانی است که دفتر اصلی‌اش در نیویورک قرار دارد و در سال 1956م. ت. لِو زتلین و شرکا آن را تأسیس نمودند و با قدمتی 50 ساله در سراسر جهان دفتر دارد.
این شرکت در زمینه‌ی سازه‌های ساختمان، پوسته‌ِی ساختمان، عملکرد ساختمان، خدمات پشتیبانی از سازه، مشاوره‌ی استهلاک دارایی و استحکام ساختمان مهارت دارد. مهندسان این شرکت، طرح‌های ساختمانی مربوط به چند سازه‌ی بلند در سراسر دنیا را چون برج‌های پتروناس (Petronas Towers) در کوالالامپور مالزی و برج تایپه 101 در تایوان را طراحی کرده‌اند.
از دیگر سازه‌های این شرکت می‌توان سولجر فیلد (Soldier Field) در شیکاگو، پارک پتکو (PETCO Park) در سن‌دیگو و کتابخانه‌ی عمومی مینیاپُلیس در مینیاپُلیس را نام برد. تورنتون توماستی با معماران بنامی مانند سزار پِلی، سانتیاگو کالاتراوا، رِنزو پیانو و رافائل وینولی همکاری دارد.
تورنتون توماستی در خصوص توسعه‌ی طرح‌های مستحکم و عملیات ساخت‌وساز نیز فعال است و یک‌پنجم کارکنانش دارای اعتبارنامه‌ی حرفه‌ای (LEED) یا (LEEDAP) هستند و نخستین شرکت مهندسی ساختمانی است که تعهدنامه‌ِی (AIA2030) را امضا کرده است.
petronus-tower
پیشینه
فعالیت این شرکت از 1975 آغاز شد، زمانی‌که چارلی تورنتون و ریچارد توماستی، شرکت لِو زتلین و شرکا (LZA) را از صنایع گابل خریدند، لِو زتلین، پیش‌تر آن را در سال 1971 خریداری کرده بود.
تورنتون توماستی بی‌درنگ، شعبه‌هایی را دایر و با طرح‌های ابداعی متعدد، وارد احداث بازار ساختمان‌های بلند شد.
Bloomberg-L.P
دفتر نیویورک
کار دفتر نیویورک از سال 1956 آغاز شد، لِو زتلین در دوره‌ی دکترایش در دانشگاه کورنل، پیشگام استفاده از سیستم سقف دولایه‌ی دوچرخه‌ای بود که در تالار سخنرانی شهری یوتیکا (موسوم به تالار یادبود یوتیکا) استفاده شد. وی همچنین سقف‌های هذلولی به کار رفته در هواپیماهای پهن‌پیکر 747 اَمریکا ایرلاینز در فرودگاه‌های لس‌آنجلس و سان‌فرانسیسکو را نیز ابداع کرد.
لِو زتلین به استفاده‌ی خلاقانه از مواد نیز روی آورد که مهم‌ترین آن‌ها در طراحی پلی نمایان است که برای تبلیغ کاغذ در عرصه‌ی بین‌المللی، از کاغذ ساخته شده است.
Bloomberg-L.P
دفتر شیکاگو
دفتر شیکاگو در سال 1993 گشایش یافت، وقتی کوهن ـ بارتو ـ مارچرتاس (CBM) تحت مالکیت تورنتون توماستی قرار گرفت؛ اِلی کوهن (CBM) را در سال 1965 تأسیس نمود. در زمان مدیریت وی (CBM) پیشگام بهره‌برداری از سیستم ساختمانی فولاد کامپوزیتی بود. این سیستم شامل تلفیق دیوارهایی با هسته‌ی بتن آرمه بود تا با استفاده از قالب‌های فولادی سبک در مقابل فشارهای جانبی مقاومت کند که امکان توسعه‌ی ساختمان‌های 50-60 طبقه، بیش‌تر و مؤثرتر شد، چون قالب‌های سبک، زمان و هزینه‌ی ساخت را کاهش داد و معماران را قادر ساخت که آزادی بیش‌تر در ساخت نمای خارجی داشته باشند.
در ابتدای دهه‌ی 1960، انطباق طراحی برج سرمایش بتنی در دفاتر ساختمان‌های بلند، مستلزم تغییر شیوه‌ی عملکرد اتحادیه‌ها بودند. تا آن زمان، قراردادهای آهنگران، از کارکردن دیگر افراد در جاهای بلند جلوگیری می‌کرد، ولی آن‌ها سیستم پیشنهادی را مورد بازبینی قرار داده و اجازه‌ی کار کارگران بتن را در ارتفاعات بالاتر صادر کرد.
Comcast-Center
پروژه‌های عمومی
چارلی تورنتون، علاوه بر تورنتون توماستی، (ACE Mentor Program) را نیز که سازمانی غیرانتفاعی برای آموزش و تشویق دانش‌آموزان به سمت رشته‌های معماری، ساختمان، مهندسی و مشاغل مربوطه تأسیس نمود. این سازمان با ارائه‌ی فرصت‌های پرورشی برای مهندسان و مشاوران آینده، به این امر اهتمام دارد و در سال 2008 موزه‌ی ملی ساختمان، به سبب کارهای تورنتون در مورد این برنامه، جایزه‌ی هِنری سی تِرنر را برای ابداع در فناوری ساختمان به وی اعطا نمود.
در ادامه تعدادی از پروژه های انجام شده و یا در دست انجام توسط این شرکت معرفی می شوند.
Leo-Burnett
برج بزرگ امریکا
برج بزرگ امریکا در میدان کویین‌سیتی، آسمانخراشی 41 طبقه با 203 متر ارتفاع در سین‌سیناتی اوهایوست. عملیات ساخت این برج را گروه مالی غرب و جنوب1 در جولای 2008م. بر عهده گرفت و در ژانویه‌ِی 2011 با هزینه‌ی 322 میلیون دلار، به علاوه‌ی 65 میلیون دلار یارانه‌ی صندوق مالیات‌دهنده به بهره‌برداری رسید. شرکت بیمه‌ی بزرگ امریکا با دفاتر خود، در نیمی از این ساختمان اسکان دارد. این برج، سومین ساختمان بلند در اوهایوست.
Times-Square-Tower
خیابان لکسینگتون شماره‌ِی 731
آسمانخراشی شیشه‌ای به مساحت 000/130 مترمربع در شرق منهتن نیویورک واقع شده که در آن، شعبه‌های اصلی شرکت بلومبرگ اِل. پی2 جای دارد و گاهی به شکل غیررسمی از آن با عنوان برج بلومبرگ یاد می‌شود. همچنین خرده‌فروشی، رستوران‌ها و 105 فروشگاه مجلل نیز در این برج وجود دارد.
بخش‌های مسکونی به نام (One Beacon Court) ورودی جداگانه‌ای دارند. این برج، پانزدهمین برج بلند نیویورک و چهل‌وششمین ساختمان بلند در امریکاست. برج مذکور دارای 55 طبقه و 246 متر ارتفاع است.
این سازه در خیابان لکسینگتون، شماره‌ی 731 در همان منطقه‌ای قرار دارد که زمانی، دپارتمان الکساندر در آن‌جا قرار داشت. این ساختمان در سال 2004 افتتاح شد.
موزه‌ی کودکان لس‌آنجلس، موزه‌ی خاص کودکان که هدفش، آموزش، سرگرمی و پُر بار کردن زندگی کودکان در مناطق لس‌آنجلس است. طرح این سازه از موزه‌های کودکان بوستون، ایندیانا پُلیس و بروکلین گرفته شده و در 11 ژوئن 1979 گشایش یافت و 21 سال در مرکز لس‌آنجلس قرار داشت.
Western-Southern-Financial-Group
موزه‌ی کودکان لس‌آنجلس به شکل یک خیابان (با ماشین‌ها و موتورسیکلت‌ها) و سیستم فاضلاب طراحی شده و می‌توان به حالت سینه‌خیز به اتاق کوچک زیرشیروانی مادربزرگ رفت و آمد کرد که مملو از لباس‌هایی است که می توانند بپوشید. امکان ورود به بخش‌هایی چون زمین بازی لگو3( شهر چسبان با بلوک‌های بزرگی که می‌توانند برای خانه‌سازی استفاده شوند) یک استودیوی تلویزیونی که کودکان می‌توانند خود را اُپراتورهای دوربین فرض کنند؛ یک دیوار بزرگ حساس به نور که هنگام خاموش شدن بارقه‌های نور، سایه‌ها را منقوش می‌کند؛ کارگاهی که بازدیدکننده‌ها می‌توانند پویانمایی‌های زئوتروپ خود را بسازند و دیگر فعالیت‌های کودکانه نیز وجود دارد.
کامکاست سنتر4، آسمانخراشی در مرکز شهر فیلادلفیا، در ایالت پنسیلوانیای امریکا. این برج 58 طبقه با ارتفاع 297 متر بلندترین ساختمان فیلادلفیا و هیجدهمین ساختمان بلند امریکاست. زمانی که خبر احداث کامکاست سنتر که در ابتدا، میدان شماره یک پنسیلوانیا5 نامیده می‌شد، در سال 2001 اعلام شد، پیش از شروع به ساخت در سال 2005، طرح آن مجدد بررسی و رابرت. اَی. اِم. استرن، معمار (Liberty Property Trust) آن را طراحی نمود.
در آغاز سال 2005، از طرح نهایی و نام جدیدش یعنی مرکز کامکاست، رونمایی شد. نام این مرکز پس از آن انتخاب و صاحب اصلی‌اش، یعنی شرکت کابل کامکاست که در زمینه‌ِ ساخت آسمانخراش‌ها فعالیت می‌کند، دفتر اصلی‌اش را در این مرکز بازگشایی نمود.
شرکت کامکاست با اجاره‌ی 656/101 مترمربع این مرکز، بیش از 89 درصد آن را در اختیار دارد. از ویژگی‌های این مرکز فضاهای خرده‌فروشی و رستوران و نیز دسترسی آسان به حومه‌ی شهر است.
در لابی کامکاست سنتر، کامکاست اکسپرینس6 با مساحت 190 مترمربع قرار دارد که با منظره‌ی بسیار با کیفیتش، گردشگران زیادی را جذب می‌کند. این آسمانخراش که در قالب یک سازه‌ی طرفدار محیط زیست طراحی شده، بلندترین ساختمانی است که تأییدیه‌ی مدیریت انرژی و طراحی زیست‌محیطی ساختمان را دارد.
Ford-Field
ساختمان لئو برنت7 در شماره‌ی 35 درایو واکر غربی، خیابان دیبورن شیکاگو، آسمانخراشی 50 طبقه به ارتفاع 193 متر در بالای ساحل غربی رودخانه‌ی شیکاگو واقع شده است. این ساختمان هنگام ساخت در سال 1989، دوازدهمین سازه‌ی بلند شیکاگو بود. ساختمان مذکور را کوین روشه8 و جان دینکلو9و با همکاری شرکت شاو طراحی نمود. طراحی آن یک طراحی پسامدرن از گرانیت، شیشه، فولاد و بتن و پنجره‌ها با نوارهای استیل ضدزنگ از هم جدا می‌شوند که در پنجره‌های منطقه‌ی شیکاگو متداول است.
فورد فیلد10، یک استادیوم فوتبال امریکایی است که در مرکز شهر دیترویت قرار دارد. این استادیوم، زمین خانگی تیم فوتبال «شیرهای دیترویت»11 در لیگ ملی فوتبال امریکا و دارای 000/65 صندلی است که می‌توان این تعداد را به 000/70 صندلی برای مسابقات فوتبال و 000/80 صندلی برای مسابقات بسکتبال افزایش داد. شرکت فورد موتور، با پرداخت 40 میلیون دلار، حقوق نام‌گذاری این استادیوم را برای 20 سال خریداری کرد. خانواده‌ی فورد، کنترل این شرکت را در اختیار دارند.
برج میدان ساعت12 یک برج اداری 47 طبقه با 221 متر ارتفاع در میدان ساعت منهتن نیویورک و در خیابان چهل‌ویکم غربی قرار دارد که عملیات ساختش دارای فضای اداری کلاس (A) است، در سال 2002، آغاز و در سال 2004 به پایان رسید. مهم‌ترین ویژگی‌های برج میدان ساعت، بیلبوردهای آن است که در نمای بیرونی این ساختمان آویزان‌اند.
علائم بزرگ در نزدیکی پایه‌ها وجود دارد، ولی یک علامت چهار طبقه در بخش فوقانی آن دیده می‌شود. در پایان سال 2011، بیلبورد ثابت بالای برج را با یک بیلبورد الکترونیکی، تعویض کردند. همچنین این ساختمان به سبب الگوهای زیگزاگ در نمای خارجی‌اش شناخته شده است. در اصل، این ساختمان را مستأجرش، یعنی شرکت آرتور اَندرسون13طراحی کرد. این شرکت در اکتبر سال 2000، قرارداد اجاره‌ای را منعقد، ولی در سال 2002 و به دنبال رسوایی اِنرون14 آن را فسخ کرد.
برج‌الملکه که پیش‌تر برج‌الملل نامیده می‌شد، یکی از آسمانخراش‌های در دست ساخت در جده‌ی عربستان است که هزینه‌ی اولیه‌اش 23/1 میلیارد دلار بود. این برج، بخش اصلی و اولین مرحله‌ی پروژه‌ی 23/1 میلیارد دلاری توسعه‌ی پیشنهادی موسوم به کینگدوم سیتی است که در امتداد دریای سرخ و در شمال جده قرار دارد.
در صورت تکمیل این برج بر اساس برنامه‌ریزی مورد نظر، برج مذکور با ارتفاعی بی‌سابقه، عنوان بلندترین ساختمان جهان را به خود اختصاص داده و اولین سازه‌ای خواهد بود که ارتفاعش به یک کیلومتر می‌رسد. در ابتدا، ارتفاع 6/1 کیلومتر برای این برج در نظر گرفته شد؛ ولی زمین‌شناسی این منطقه، حایز شرایط مناسب برای برجی با چنین ارتفاعی نبود.
این طرح را آدریان اسمیت، معمار امریکایی ارائه داد که برج خلیفه را نیز طراحی کرده و سابقه‌ی درخشانی در زمینه‌ی تلفیق ویژگی‌های سازه‌ای و زیباشناختی دارد. مالک و مدیر این پروژه، الولید بن طلال، شاهزاده‌ی سعودی و برادرزاده‌ی شاه عبدالله است که ثروتمندترین عرب در خاورمیانه محسوب می‌شود.
الولید، مدیر شرکت کینگدوم هولدینگ (KHC)، بزرگ‌ترین شرکت عربستان سعودی است که یکی از شرکا شرکت اقتصادی جده (JEC) است که در سال 2009، به منظور توسعه‌ی برج‌الملکه تأسیس شد.
